اثربخشی آموزش مؤلفه‌های خودکارآمدی بر افزایش خلاقیت دانش‌آموزان

  زمینه: درباره خلاقیت و عوامل مؤثر در آن تحقیقات زیادی در داخل و خارج کشور انجام گرفته است اما بیشتر آنها جنبه توصیفی دارند در حالی که از نوآوری‌های این تحقیق انجام مطالعه مداخله‌ای است. هدف: بررسی تأثیر آموزش مؤلفه‌های خودکارآمدی بر افزایش خلاقیت دانش‌آموزان (پسر سال سوم مقطع دبیرستان شهرستان تهران) می‌باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی است  با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 40 دانش‌آموز در دو کلاس به صورت گروه آزمایش و کنترل مورد پژوهش قرار گرفتند. در مرحله اول پس از اجرای پیش آزمون خلاقیت از هر دو گروه، بستۀ آموزشی مؤلفه‌های خودکارآمدی طی 8 جلسه به گروه آزمایش ارائه شد و گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکرد. در مرحله دوم، پس آزمون خلاقیت از دو گروه گرفته شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسش‌نامه سنجش خلاقیت عابدی که بر اساس نظریه تورنس تدوین شده می‌باشد. یافته‌ها: در این پژوهش، یک فرضیه اصلی گرفته شده از عنوان تحقیق و چهار فرضیه فرعی  گرفته شده از بُعد شناختی نظریه خلاقیت تورنس مطرح گردید. نتیجه گیری: فرضیه اصلی با عنوان خلاقیت دانش‌آموزانی که از آموزش مؤلفه‌های خودکارآمدی استفاده می‌کنند، نسبت به دانش‌آموزانی که استفاده نمی‌کنند، بیشتر است مورد تأیید قرار گرفت. در آزمون فرضیه‌های فرعی، فرضیه دوم و چهارم، مشخص شد که استفاده از آموزش مؤلفه‌های خودکارآمدی بر ابتکار و بسط فکری دانش‌آموزان تأثیر دارد و این فرضیه‌ها تایید گردیدند و در فرضیه اول و سوم، مشخص شد استفاده از آموزش مؤلفه‌های خودکارآمدی در سیالی تفکر و انعطاف‌پذیری دانش‌آموزان تأثیری ندارد و این فرضیه‌ها رد شدند.